اسراف و قناعت

اسراف چیست؟

اسراف از نظر عقل و شرع،مذموم است ، زیرا در آن حق ضایع می شود، و انسان ارزش مالی که باعث نگهداری نفس از ذلت و خواری طلب و درخواست می گردد را نمی داند.

با این عمل خود را محتاج و نیازمند به دیگران می نماید  و اگر در این باره دقت شود در می یابیم که سختی روزگاراز همین طریق سراغ انسان می آید.و مهم آن است که بدانیم علماء و حکماء هر اسرافی را جهل و هر جهلی را اسراف دانسته اند.

دو حدیث گرانبهاء درباره ی اسرف :

امام علی علیه السلام در این مورد فرموده است:((ألقصْدُ مئراهُ و السّرْفُ متْواهُ؛ میانه روی موجب زیادتی است و اسراف باعث هلاکت است)).

امام صادق (ع) فرمودند:میانه روی امری است که خدا آن رادوست دارد و اسراف امری است که آن را دشمن دارد و حتی دور انداختن هسته ای که قابل استفاده است و دور ریختن آبی که زیاد آمده است از اسراف است.

اسراف و تبذیر:

 در بعضی از مواقع این دو کلمه((اسراف و تبذیر)) درست در یک معنی به کار میروند و حتی به عنوان تاکید پشت سر یکدیگر قرار می گیرند.

طبق آن چه در نهج البلاغه نقل شده علی (ع) می فرمایند:آگاه باشید مال را در غیر مورد استحقاق مصرف کردن ، تبذیر و اسراف است.ممکن است اين عمل انسان را در دنیا بلند مرتبه کند ،اما مسلماً در آخرت پست و حقیر خواهد کرد، در نظر توده ی مردم ممکن است سبب اکرام گردد ، اما در پیشگاه خدا موجب سقوط مقام انسان خواهد شد.